Page 4 - My FlipBook

Bu olay ömrümün hiçbir zamanında bu ülkeye ve bu topluma her ne pahasına olursa olsun
var olan ümidimi yitirmemeyi öğretti arttı bile...
Yaşanan ilk sarsıntını üzerinden tam sekiz saat geçmişti. Eve girmek istiyordum.
Biraz durup düşündükten sonra cesaretimi toparlayıp içeri girdim, ben içeriye girdikten sonra
ortalama yarım saat içerisinde ailem de benim ardımdan içeri girdiler.
Yaşanan olayın ardından hissettiğim yorgunluk, açlık korkarak da olsa uyuma gafletine neden
oldu.
Ama artık eskisi gibi değildi. Her an her şeye hazır vaziyette divanın yanına uzandım.
Amacım orada kendime bir yaşam alanı oluşturmaktı. Yanı başımda acil durum çantam vb.
gereken artık ne varsa...
Yorgunluğumun neden olduğu zaruri hâl nedeniyle uyuyakaldım. Ta ki bir çift kanat
penceremin camına vurana kadar...
Ansızın uykudan uyanıp telaşlı şekilde başımı sesin geldiği tarafa doğrudan pencereye
çevirdiğim zaman her gün bir avuç ekmek serptiğim kuşları gördüm;
Annemin benim kuşlarım dediği kuşlar...
Öyle bir mücadeleyle kendilerini pencerenin camına vuruyorlar ki, sanırsın etten ve
kemikten değil sanki taştan ve çelikten yaratılmışçasına o ufak bedenini tokmak yapmış,
pencereyi dövüyor.

Çıkın çıkın evden der gibisinden çırpınıyor... Ailecek şaşkınlık içerisinde bu olayı hem izledik,
hem de tüm benliğimizle şahit olduk. Bu duruma o an anlam veremedik ve sadece dışarı
çıkmamız gerektiğini düşündük. Aceleyle kendimizi evin dışına attık ve saniyeler sonra
ardından gelen ikinci büyük zelzele ve o ana dair hatırladığım bahçemizdeki zeytin
ağaçlarının evimizle birlikte salladığı...
Bu anlattığım olayın üzerinden tam üç hafta geçti. O süre zarfında bazen arabada, bazen
sokakta, bazen camide hayatımıza devam ederek vakit geçirdik. Tabii ki buna yaşamak
demek ne kadar doğru olursa, bunun kararını siz değerli okurlarıma bırakıyorum.
Bu yaşanan olaydan sonra eve girdiğim ilk günden beri zamanımı, evimin tutya arasına giren
kuşları gözleyerek geçirdim. Ne zaman ki onlar orada huzur içinde kaldılar, işte ben o
zamandan sonra rahatça yatağıma uzanabilme cesaretini gösterdim.
Yaptığım araştırmalar bana gelişmiş ülkelerin zelzele titreşimini sadece 11 saniye önceden
haber alabilmek için bir servet değerinde para aktarıp önlem almak için çalıştıklarını gösterdi.
Tüm bu devletlerin yapmış olduğu çalışmaları benim sadece her gün bir avuç içi kadar
verdiğim ekmek kırıntılarıyla bana sunan kanatlı dostlarıma teşekkür ediyorum.
ve Yüce Allah'ın bu ufacık dostuma yüklediği bu sanat karşısında hayret edip; bir kez daha
şükrediyor, azameti ve sanatı karşısında secde ediyorum.
Vesselam...

NİSAN 2023 DERGİ BAYKUŞ 3